آشوری ها

شلمنسر سوم

 

شلمنسر سوم پس از مرگ پدرش در 859 پ م تا 824 پ م یکی از شاهان آشوری نو بود.
او به بابل، سرزمینهایی در سوریه امروزی، اورارتو و اطراف دریاچه وان، غرب آناتولی به نام کیزووادنا، سرزمینهای کوه های توروس، کارکمیش شهر هیتی های نو، پادشاهان محلی دمشق و حما حمله و همه را خراج گزار خود کرد.
در سالنامه های او در دهه 850 پ م برای اولین بار نام اعراب و کلدانی ها برده می شود.

او از 88 تا 853 با اورارتوییان در جنگ بود. در 853 اتحاد یازده پادشاهی کوچک از جمله دمشق، حما، اسراییل، اعراب در مقابل شلمنسر سوم ایجاد شد که به جنگ قرقر یا کرکر ختم شد. این نبرد نهایتا به نفع آشوری ها تمام شد. اهمیت نبرد قرقر در این است که تعداد سربازان شرکت کننده در آن از همه جنگ های پیش از آن بیشتر بود. شرح این نبرد در استل کورخ آمده است.

 

شلمنسر سوم در 851 شورش بابل را خواباند. شرح این نبرد در ابلیسک سیاه آمده است. او با شاه اسراییل جنگید. و سپس دوباره به اورارتوییان حمله کرد.

ابلیسک سیاه

در837 پ م در سفری جنگی به منطقه کردستان از ساکنان سرزمینهای میان رود ذهاب و دیاله به نام مردم پارسوا و جلگه های اطراف آن به نام مردم آمادای نام برده شده است.

در دو سال آخر عمر مردم نینوا بر علیه او شوریدند اما پسر شلمنسر سوم، شمشی اداد پنجم شورش را پیش از مرگ پدرش خواباند.

 

فتوحات شلمنسر سوم در دروازه بلوات

فتوحات شلمنسر سوم در دروازه بلوات

 
اطلس تاریخ ایران