پیدایش خط و نوشتار |
||||
اختراع خط در بین النهرین یا جیرفت؟ اکتشافات جدید در منطقه جیرفت و تمدن ارتا می تواند اختراع خط را از بین النهرین به جیرفت بکشاند اما این اکتشافات هنوز در محافل علمی دنیا در حال بررسی هستند و تایید نشده اند. شاید تحولات سیاسی منطقه هم دلیلی بر کندی این روند باشند. در صورتی هم که کشف اولین آثار نوشتاری در جیرفت درست باشد، استفاده فراگیر از خط از هزاره چهارم پیش از میلاد توسط ساکنان بین النهرین و عدم استفاده از آن در فلات ایران همچنان غیر قابل انکار خواهد بود. اولین تلاشها برای ثبت بازسازی نحوه قرار دادن ژتونها درون پاکت کره ای - دانشگاه شیکاگو ژتونهای یافت شده در تپه گاورا در اطراف موصل Vorderasiatisches Museum, Berlin - لوح گلی با نشانه های پیش از نگارش- اوروک 3450 تا 3200پ م |
||||
|
||||
اولین لوحها با نشانه های شمارشی در دوره اوروک و جمدت نصر در دوره زمانی 3400-2900 پیش از میلاد متونی یافت شده اند که به متون آرکاییک مشهورند. در این متون بیش از 13 سیستم برای ثبت اعداد استفاده شده است. سیستمهای مختلف برای ثبت وقایع و اشیای مختلف مانند زمان، محصول کشاورزی، حیوانات زنده، مرده، آبجو و غیره استفاده می شدند. |
||||
|
||||
اولین لوحهای گلی با خط تصویری اولین نوشته در اوروک کشف شده است. با اختلافی اندک سیستمهای نوشتاری مشابه در ایران و سوریه نیز یافت شده اند. لوحهای اوروک دارای عدد و کلماتی به شکلهای سمبلیک هستند و در جمع هزار و دویست نشانه را در بر میگیرند. برخی از این نشانه ها پیش از این در ژتونها استفاده می شدند. لوحهای گلی اوروک با مهر امضا می شدند. 85درصد لوحهای کشف شده لیست اجناسی بوده اند که شخصی از جایی به جایی منتقل کرده است و مابقی آنها لیست اجناس یک انبار بوده اند و نیاز به حامل نداشتند. سیستم نوشتاری ابتدایی سومری به زبان ربطی نداشته است زیرا از سمبلهای گرافیکی استفاده می کرده است. مثلا شکل گوسفند که نشانه گوسفند بوده، در هر زبانی به نوعی تلفظ می شود و نمیتوان از روی لوحها کلمات سومری را بازآفرینی کرد. |
||||
![]() |
![]() |
|||
|
||||
نمونه ای از خط کشف شده در جیرفت که چند سده از نمونه سومری قدیمی تر است. این خط هنوز خوانده نشده و در زمط گشایی آن در دست بررسی است. اگر قدمت گزاری این خط درست باشد میتوان آغاز نگارش را به جای بین النهرین از جیرفت دانست. این خط با خط سومری و نو ایلامی متفاوت است. کشف این خط را میتوان بزرگترین کشف باستان شناسی قرن اخیر دانست. باید منتظر نهایی شدن موضع دنیای باستان شناسی و تایید فرضیه خط جیرفت باشیم. |
||||
اولین لوحهای گلی با خط الفبایی اولین متونی که الفبای نوشتاری دارند به نیمه اول هزاره سوم پیش از میلاد تعلق دارند و به زبان سومری نوشته شده اند. در میانه هزاره سوم پیش از میلاد اکدی ها از خط سومری استفاده کردند و زبان خود را با الفبای سومری نوشتند.آنها سیستم نوشتاری سومری را کمی تغییر دادند. هیروگلیف مصری، میخی نو ایلامی، خطی در دره ایندوس هند و پاکستان، خط مینیایی الف از جزیره کرت، هیروگلیف هیتی ها و خط چینی همه از سیستم نوشتاری الفبایی سومری تقلید کرده اند. هر فرهنگی سمبلهای نوشتاری خود را به جای میخ های بابلی در این سیستم گنجانده و از آن استفاده کرده است. در نوشتار میخب یک نشانه می توانست معانی مختلفی داشته باشد و یک معنی می توانست نشانه های مختلفی داشته باشد. برای قابل فهم بودن متن، پیش یا پس از اینگونه نشانه ها علامتهایی می افزودند تا معنی را مشخص کنند. علامتها نسان میدادند که نشانه به کدام گروه تعلق دارد مثلا به گروه چوب، غذا، انسان، رود، شهر، ماهی، پرنده و غیره. اعداد در ابتدا چند مدل مختلف برای نوشتن داشتند اما به مرور یک سیستم استاندارد برای آنها ابداع شد. برخی کلمات نیز به شکل کد عددی نوشته می شدند. مثلا لوح های مربوط به شیشه گری یک سری کلمات تخصصی را به شکل اعداد ثبت کرده اند که ما نمیدانیم معنی آنها چیست. این سیستم باعث می شد تنها متخصصان آن رشته بتوانند آن لوحها را بخوانند. خدایان نیز اعداد خاص خود را داشتند مثلا عدد آنو60 بود. |
||||
|
||||
تکنیکهای نوشتن قلم نوشتن از نی ساخته می شد. با نی به راحتی می توان روی گل حکاکی کرد. نی همه جا در کنار رودخانه در دسترس است.لوح های گلی به صورت تخت آماده می شدند و پس از نوشتن آنها را در مقابل خورشید خشک می کردند. خیلی از لوح های کتابخانه اشور در آتش پخته شده بودند و مانند سفال سفت شده بودند. خیلی از لوخ ها نیز بر اثر آتش جنگ پخته شده بودند مانند لوخهای تخت جمشید. لوحهایی که مورد استفاده نبودند خیس داده می شدند و دوباره حالت داده می شدند.گاهی هم از انها در کف سازی خانه ها استفاده می کردند. روی لوح ها را کاملا صاف می کردند تا بتوانند بر روی آنها بنویسند و پشت لوحها با دقت کمتری صاف می شدند. لوحها مستطیل و مربع ساخته می شدند اما در مواردی از لوحهای دایره ای نیز استفاده شده است. تبلتهایی که دارای جادو یا دعا بودند سوراخی داشتند که بتوان آنها را آویزان کرد. احتمالا فردی آنرا از گردن خود آویزان می کرد. گاهی از لوح هایی که مطالب مهمی روی آنها نوشته می شد بر روی لوحهای سنگی یا فلزی کپی گرفته می شد. برخی موارد اندازه لوح ها بسیار بزرگ است. برخی لوح های بزرگ مربعی به ضلع37 سانت بودند و هفت کیلو وزن داشتند. |
||||
لوح های گلی دایره ای -
یک لوح سنگی- از دوره لاگاش دو 2200-2100پ م -موزه هنر والترز در بالتیمور آمریکا مخروط های گلی با کتیبه در بناهای بین النهرین استفاده می شده است. بناها دارای یک کتیبه بودند که در آن بانی بنا خطوطی از خود به یادگار می گذاشت. این مخروط های کتیبه دار که عمدتا دارای شکل و سایز یکسانی هستند در بناهای مختلفی یافت شده اند. مخروط گلی با کتیبه- کشف شده از نینوا متعلق به اواخر هزاره سوم پیش ازمیلاد- موزه باستان شناسی دانشگاه سیدنی- تصویر حمید صدقی نژاد مخروط گلی با کتیبه- محل کشف نامعلوم در بین النهرین- موزه باستان شناسی دانشگاه مک کواری سیدنی- تصویر حمید صدقی نژاد |
||||
![]() |
تبلت آغاز ایلامی |
|||
![]() |
لگش |
|||
دوره جمدت نصر |
دوره جمدت نصر |
|||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
||||
حفاظت از نوشته های روی لوح وقتی چیزی روی لوح گلی خیس نوشته می شد یا مهری بر آن میخورد لوح را در مقابل آفتاب خشک می کردند تا نوشته برای همیشه حفظ شود. این روند ابتدا در هزاره پنجم پیش از میلاد با زدن استامپ بر روی گل شروع شد. در هزاره دوم و اول پیش از میلاد قرار گرفتن مهر در کنار نوشته های میخی به لوح ها وجاهت قانونی می داد. از اثر مهر بر گل در موارد دیگر نیز استفاده می شد مثلا در پلمپ کردن در انبار یا مهر و موم کردن کوزه و اجناس دیگر. برخی مهرها متعلق به منشی شهر بودند. مهرها را از سنگ، استخوان، آهن یا صدف می ساختند
|
||||
در دوره سارگون2279-2334پ م پاکت نامه اختراع شد. پاکتها از گل نازک ساخته می شدند و لوحها درون آن قرار می گرفتند. پاکتها لوحها را از تخریب و تقلب حفظ می کردند. باخیس کردن یک لوح می شد تغییرات جزیی به آن داد ولی لوحی که درون پاکت نگه داری می شد از این نوع تقلب در امان بود. گاهی مطالب درون لوح روی پاکت نیز تکرار و مهر می شدند. در برخی موارد لوح هایی به دست آمده اند که مطالب درون آنها با پاکت هایشان یکسان نیست. احتمالا این لوح ها را درون پاکتهای الواح دیگر نگه داری می کردند. نمونه یک لوح گلی که درون پاکت نامه قرار دارد و خلاصه متن کتیبه نیز روی پاکت نوشته شده است- موزه باستان شناسی دانشگاه مک کواری سیدنی- تصویر حمید صدقی نژاد |
||||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
||||
تعداد الفبا و جهت خواندن وقتی که اشکال جای خود را به حروف میخی دادندتعداد زیادی الفبای میخی ابداع شد. در هزاره دوم پیش از میلاد این الفبا ساده شدند و دیگر تنها از ترکیب چهار میخ ساخته می شدند. سپس تعداد این ترکیبها نیز کمتر شد. الفبای میخی اوروک در ابتدا شامل 12000نشانه بود ولی تعداد آنها پس از ساده سازی به حدود نصف رسید. در هزاره دوم پیش از میلاد یک متن می توانست با ترکیب دویست حروف نوشته شود. در ابتدا در نوشته ها شکل بکار می رفت. اشکال تعیین کننده جهات لوح بودند و لوح را طوری در دست میگرفتند تا اشکال سر و ته نباشند. در دوره های بعدی نشانه ها را به صورت رندم درون مربعهایی قرار می دادند و مربعها از بالا به پایین و از راست به چپ خوانده می شدند. وقتی یک ستون خوانده می شد ستون بعدی آغاز می شد. وقتی روی یک لوح دورو خوانده می شد آنرا از چپ به راست می گرداندند و پشت آنرا می خواندند. اما پشت لوح را از پایین به بالا می خواندند. در هزاره سوم پیش از میلاد نوشته ها نود درجه خلاف عقربه ساعت چرخیدند و به جای از بالا به پایین از چپ به راست خوانده می شدند. |
||||
آموزش نوشتن و مدارس حفظ دانش خط و نوشتن نیاز به آموزش به نسل جدید داشت. همه افراد آن دوره قادر به خواندن نبودند. توانایی خواندن بیش از ششصد نشانه میخی که هرکدام دارای چندین معنی هستند نیاز به آموزش طولانی مدت دارد. به جز موارد معدودی، شاه، حاکم شهر، رییس معبد و قاضی همه بی سواد بودند.شاهان انگشت شمار با سواد دنیای باستان شولگی، نارام سین، لیپیت ایشتر و داریوش هخامنشی بودند. در مدارس نه تنها خواندن و نوشتن درس داده می شد بلکه متون ادبی نیز تمرین می شدند. متون ادبی گذشته شامل شعر و داستان توسط دانش آموزان خوانده می شدند. در دوره های بعدی اکدی ها نه تنها خواندن نوشتن سومری را یاد میگرفتند بلکه متون ادبی به زبان سومری را نیز می خواندند. |
||||
آرشیوها و کتابخانه ها آرشیوها توسط کسانی که لوحها را مینوشتند درست میشد و معمولا در کنار قصر یا معابد جاهایی که کالاهای ورود و خروج ثبت می شدند قرار داشتند. مثلا قصر اوگاریت سوریه دو ارشیو در کنار دو دروازه خود داشت و اتاقهای آرشیو قصر ابلا در کنار کاخ بار عام قرار داشتند. آرشیو قصر ماری در کنار اشپزخانه قرار داشت تا ورود و خروج کالاهای خوراکی را ثبت کند. مدارس نیز آرشیو خود را داشتند. در تل ادد از 1700پ م کتابخانه ای شخصی با سه هزار لوح گلی یافت شده است. اولین کتابخانه سیستماتیک متعلق به آشوربانیپال در قرن هفتم پیش از میلاد است. این شاه خود توانایی خواندن و نوشتن داشت. او افرادی را به سرزمینهای مختلف برای جمع آوری لوحهای قدیمی فرستاد و یک کپی از لوحهای جمع آوری شده را در کتابخانه خود نگه داری کرد. در برخی از کپی ها به نوشته هایی مانند "من نمیفهمم" یا "متن قدیمی" بر میخوریم که ناشی از عدم توانایی کپی برداری از متون قدیمی است. این کتابخانه دارای 1500 لوح بود که هر یک بین هشتاد تا دویست خط نوشته بودند. |
||||
قفسه های آجری کتابخانه سیپار - قرن ششم پیش از میلاد |
||||
ادبیات سومری خط، نوشتن و ادبیات در بین النهرین متولد شدند. بدون شک تاریخ ادبیات دوران نوپایی خود را در سومر سپری کرده است و رشد خود را مدیون مردم بین النهرین است. فرهنگهای دیگر دنیای باستان پیش از بکارگیری خط، فقط ادبیات شفاهی داشتند که سینه به سینه منتقل می شد. ما نمی توانیم نقطه شروع داستانها، افسانه ها و ادبیات سومری را پیدا کنیم. بروسوس -یک پرستش کننده مردوک- در قرن سوم پیش از میلاد برای آنتیوخوس اول کتابی در مورد تاریخ بابل می نویسد و در این کتاب می گوید که بعد از طوفان نوح بابل از آسمان صدایی شنید که می گفت آنها باید به بابل برگردند و زمین مردم سیپاریان را بکنند و نوشته هایشان را درآورند و به بقیه مردم یاد دهند. نمونه ترجمه یک لوح ادبی پند و اندرز نمونه ترجمه یک لوح ادبی پند و اندرز نمونه ترجمه یک لوح چیستان ازدواج افسانه ای ایشتر و تموز الگویی برای سرودن شعرهای عاشقانه بود. ایشتر خدای عشق و تموز خدای چوپانی بود. در این شعرها ازدواج عاشقانه شاه و ملکه به تصویر کشیده شده اند. یک نمونه از آنها شعر ازدواج ریم سین(1822-1763پ م) شاه لارسا با کاهنه بزرگ است. گاهی مستقیم به خدا نامه نوشته می شد. مثلا کاهنی به نام اپیل ادد به مردوک نامه نوشته است یک مرثیه برای زنی که در حال زایمان مرده است از زبان خود متوفی ما می دانیم که در آن دوره شعر وجود داشته اما نمی دانیم بیت های شعر چگونه ساخته می شدند و چه ترکیباتی داشتند وآیا ابیات بر اساس بازی با صدار کلمات بودند یا معنی یا چیز دیگر. ما فقط می توانم شعرها را از روی لوحهای گلی ترجمه کنیم. تلفظ آنها برای ما قابل فهم نیست. به شعر ترجمه شده زیر دقت کنید فهرست شاهان سومری نام شاهان سومر را از زمان سیل بزرگ تا دوره حمورابی حفظ کرده است. شاهان پیش از سیل بزرگ در این لیست خیالی هستند و هر کدام چند ده هزار سال پادشاهی کرده اند. حتی گیلگمیش در این لیست دیده می شود. لیستهای محلی نیز وجود دارند اما قابل اتکا نیستند. در برخی از این لیستها پیروزی ها بزرگ جلوه داده شده اند و به شکستها اصلا اشاره نشده است. این یک روند معمول در دنیای باستان بوده است. مثلا در نبرد قادش بین مصری ها و هیتی ها هر دو طرف جنگ خود را فاتح ثبت کرده اند. در بین النهرین متون ادبی در حضور جمع خوانده می شدند. شعرها معمولا چهار یا دوازده بیت بودند. شاه شولگی می گوید خودش ستایش خودش را نوشته بود. برخی متون مورد قبول مردم واقع می شدند و بخشی از فرهنگ می شدند، مثلا افسانه آفرینش هر سال در بابل به نمایش در می آمد. برخی از متون فقط برای یک اتفاق خاص بودند و بعد از آن به فراموشی سپرده می شدند. برخی متون صحبت بین اشیای تخیلی هستند مثلا صحبت میان سومر و زمستان یا درخت خرما و درخت گز. اجرای برخی متون با همکاری تماشاگران همراه بود. مثلا اجرا کننده افسانه گیلگمیش در ابتدا شاه گیلگمیش را ستایش می کرد و سپس از تماشاگران می خواست آنها نیز او را بخاطر معبدش، دیوار دور شهر که او ساخته و لوح عقیقی که در دیوار شهر قایم کرده ستایش کنند. برخی متون به صورت دیالوگ بودند که توسط در نفر اجرا می شدند. یکی از این دیالوگها به نام عدالتنامه بابل در مورد گفتگوی دو پیر است که شکایت می کنند چرا چیزهای خوب برای آدمهای بد اتفاق می افتد و چرا مردان رنج زیاد میبینند. در نهایت به این نتیجه می رشند که این خاصیت مرد است که رنج ببیند. متن دیگری که به صورت دیالوگ است به نام گفتگوی بدبینی در مورد زندگی و معنی آن است. این گفتگو میان یک نفر و خدمتکارش است. هر بار که فرد تصمیم به کاری می گیرد نوکرش او را تایید می کند و کار فرد را می ستاید اما فرد هر بار کاری دیگر می کند که نوکرش نگفته باشد: سفرنامه برخی تبلتهای کشف شده از بین النهرین سفرنامه هایی هستند که اطلاعات بین دو شهر به عنوان مبدا و مقصد را ثبت کرده اند. مثلا یک سفرنامه هزاره دوم پیش از میلاد سفری از عراق به شمال سوریه و سپس جنوب ترکیه را شرح داده است. این تبلت به "راه امار" مشهور است. ایستگاه های این سفرنامه به طور متوسط هرکدام یک روز با هم فاصله دارند. در برخی از روزهای این سفر مسافت یکروزه در دو روز طی شده است. مثلا در یک مورد دلیل آن شکستن چرخ ارابه بوده است. فاصله ایستگاهها 25تا30 کیلومتر هستند. لوحهایی در مورد شاهنشاهی ها، استانها و مناطق کوچکتر از استان بدست آمده اند که در آنها مشخصات جغرافیایی آن سرزمین و مرزها ذکر شده اند.این تبلتها نوعی کتاب جغرافیا هستند. و ارتباط بین النهرین هزاره دوم پ م را با سایر سرزمینها نشان می دهد. برخی از این تلبتها فقط نامهای جغرافیایی را ثبت کرده اند. این نوع لیستها از میانه هزاره سوم پیش از میلاد تهیه شده اند و هر بار آنها را تکمیل کرده اند و تعدادی نام جدید به آنها اضافه کرده اند. برخی نامهای جغرافیایی را نیز می توان از افسانه ها و داستانها استخراج کرد، مثلا داستان ارتباط سومر با ارتا در ایران. ارتا به سنگ، فلز، صنایع دستی و آرتیزان معروف بود. مگان و ملوکا از دوره سارگون بزرگ 2274-2239پ م تا نیمه هزاره اول پیش از میلاد در داستانها دیده می شوند. سارگون به کشتی هایی اشاره دارد که از مگان(عمان)، ملوکا(دره ایندوس) و دیلمون(بحرین) در شهر او به نام اگید(موقعیت نامشخص) لنگر انداخته اند. ملوکا به سرزمین مردان سیاه، سرزمین سیاه و مردان سرزمین سیاه مشهور بود. ملوکا مملو از درخت، حصیر، گاو، پرنده، فلزهای مختلف و عقیق قرمز بود و مردم زیادی داشت. در لوحهای اقتصادی ذکر
|
||||
ملوکا در دوره اور 3 و اکد قدیم ملوکا -احتمالا در دره ایندوس یا یمن- با بین النهرین رابطه تجاری داشت. ملوکا چوب سیاه، آبنوس، طلا، عقیق و عاج به بین النهرین ارسال می کرد. این اشیا گاهی محصول محلی ملوکا بودند و گاهی هم اشیای وارداتی به ملوکا بودند که به بین النهرین صادر می شدند. در دوره شولگی در سرزمین لاگاش در حدود 2060 پ م یک روستا با ساکنان ملوکایی احداث شده بود. با این حال در دره ایندوس مدارک بسیار ناچیزی از رابطه تجاری با بین النهرین پیدا شده است. در یکی از مهرهای سیلندری بین النهرین عنوان صاحب مهر مترجم ملوکایی است. میتوان ملوکا را جایی در ساحل جنوبی خلیج فارس دانست زیرا مقدار زیادی اشیای تزیینی ملوکایی در امارات، بحرین، عمان و جنوب بین النهرین کشف شده است. افراد ملوکایی قادر به کشتیرانی و عبور از دریا و صادرات اجناس خود به دور دست بوده اند. برخی ملوکا را در ایندوس و برخی در یمن می دانند. با توجه به اینکه توکولتی شاه در 1158 پ م خود را شاه ملوکا نامیده است میتوان نتیجه گرفت این منطقه در دره ایندوس نبوده زیرا هیچ شاهی از بین النهرین به هند حمله نکرده است. مگان مگان شاید همان عمان باشد. این سرزمین به منبع مس مشهور بود. صدها معدن باستانی مس در عمان و شمال امارات یافت شده است. مگان همچنین سنگ سیاه صادر میکرد. این سنگها در مجسمه های لاگاش استفاده شده اند. ملوکا در دوره قدیم اکدیان و اور3 با بین النهرین تجارت می کرد و مرکز سنگ سیاه، طلا، عاج و عقیق بود. این اشیا خود به ملوکا وارد می شدند و از ملوکا به بین النهرین صادر می شدند. کشتی هایی که در خلیج فارس رفت و آمد می کردند با نامهای کشتی بزرگ، کوچک و پهن باربری خوانده می شدند. روی یکی از مهرهای سیلندری کشف شده در جزیره فیلکا کویت نقش یکی از این کشتی ها دیده می شود. |
||||
نامه نگاری با لوحهای گلی نامه های زیادی از بین النهرین به دست ما رسیده اند. خیلی از این نامه ها کاری بوده اند اما نامه های شخصی نیز در بین آنها به چشم می خورند. نامه ها همه اینگونه شروع می شوند: "به فلانی از طرف فلانی" یا "نامه از طرف فلانی به فلانی". بعد از آن آرزوی سلامتی برای دریافت کننده نامه نوشته می شود. ساده ترین شکل آن عبارت کوتاه "خدا نگه دارت باشد" است و گاهی آرزوهای بسیار طولانی هم نوشته می شدند. بعد از آن موضوع نامه نوشته می شد. در نامه های اداری چندین موضوع در یک نامه درج می شدند مثلا تخریب سیل، گزارش دشمن و گزارش افراد غیب شده. در نامه ای از شمشی اداد شاه آشوری به پسرش یسماخ اداد حاکم ماری موضوعات زیر مطرح شده است نامه دیگری از شمشی اداد به یسماخ اداد |
||||
قراردادهای تجاری و امور اداری از ابتدای هزاره دوم پیش از میلاد مردم عادی هم از نوشتار استفاده می کردند. خط تنها توسط شاهان و اشراف زاده ها استفاده نمی شد بلکه آن دسته از مردم عادی که توانایی بالایی داشتند قادر بودند از خط بهره گیرند. لوح های فراوانی یافت شده اند که بر آنها قراردادهای روزمره مردم نوشته شده اند یا قانونی بر روی لوح ثبت شده است که مخاطب آن مردم هستند. |
||||
انواع خط میخی خط میخی سومری اولین خط میخی بود. اکدی ها از این خط استفاده می کردند ولی تطابق آن را با زبان خود سخت یافتند و برای خود خط میخی اکدی را ساختند تا بتوانند راحت تر زبان اکدی را به نگارش درآورند. این ابداع در 2300 سال پیش از میلاد اتفاق افتاد. |
||||
کتیبه ایلامی سنگ بنای چغازنبیل - موزه آلارد پیرسون آمستردام - تصویر حمید صدقی نژاد |
||||
مصر باستان | ||||
خط هیروگلیف در مصر خط هیروگلیف در حدود 3200 سال پیش از میلاد مدتی بعد از خط سومری ابداع شد. هیروگلیف به معنی حکاکی مقدس است زیرا این خط همواره در محلهای مقدس مانند معابد استفاده می شد. این خط در ابتدا برای ثبت اجناس بکار می رفت و بعدها برای ثبت وقایع تاریخی و فعالیت های افراد خاص و سرشناس نیز از این خط استفاده شد. به مرور زمان این خط تبدیل به خط معابد و متون مذهبی و شاهنشاهی شد. حدود هزار نشانه در این خط وجود دارد. برخی نشانه های زبان هیروگلیف ساده و برخی بسیار پیچیده هستند. خط هیروگلیف هم از چپ به راست و هم از راست به چپ نوشته می شود. برای تعیین جهت نوشته باید به سوی نگاه اشکالی چون پرنده ها و دیگر حیوانات درمیان متن نگاه کرد. در آن دوره تنها افراد محدودی قادر به خواند و نوشتن هیروگلیف بودند. دلیل این امر پیچیدگی این خط بود. به همین دلیل با ظهور خط قبطی هیروگلیف از چرخه مصرف خارج شد. خط هیروگلیف برای انسان مدرن قابل خواندن نبود تا اینکه در سال 1799استل رزتا کشف شد که روی آن به سه زبان یونانی، هیروگلیف و زبان دیگری از مصر باستان به نام دموتیک یک متن یکسان نوشته شده بود. محققان توانستند با مقایسه خط هیروگلیف با خط شناخته شده یونانی متن هیروگلیف را بخوانند. |
||||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
||||
خط و زبان هیراتیک همزمان با اختراع خط هیروگلیف، خط هیراتیک نیز ساخته شد. این خط از هیروگلیف ساده تر و آموزش آن بسیار عملی تر بود. برای همین از این خط در ثبت امور روزانه بیشتر استفاده کردند. خط رسمی دربار هیراتیک بود و کتابهای مصری همچون کتاب مردگان به این خط ثبت می شدند. برای نوشتن هیراتیک از قلمو و جوهر استفاده می شد. |
||||
![]() |
||||
![]() |
![]() |
|||
خط دموتیک مصری در سده هفتم پیش از میلاد خط جدیدی در مصر ابداع شد که از هیروگلیف الگوبرداری شده بود. این خط مانند هیروگلیف بود اما الفبای آن دسته های کوتاه تری نسبت به هیروگلیف داشتند و ساده تر نوشته می شدند. هدف از ابداع این خط سادگی نگارش بود و از آن برای نوشتن بر روی پاپیروس استفاده می شد. تنها تعداد بسیار معدودی از استفاده از این خط بر روی سنگ بدست آمده است که یکی از مشهورترین آنها استل رزتا است. |
||||
![]() |
![]() |
|||
خط و زبان قبطی - کوپتیک زبان قبطی از آخرین زبانهای مصر است که از 200 تا 1100 میلادی تکلم می شده است. این زبان در ابتدا با الفبای یونانی نوشته می شد اما بعدها الفبای خاص خود را پیدا کرد. پس از حمله عرب ها به مصر، همه دست آوردها و یادگارهای فرهنگی مصر باستان نابود شد و فرهنگ عربی ایلامی جایگزین آن شد. زبان قبطی نیز در اوایل هزاره دوم میلادی به فراموشی سپرده شد. |
||||
![]() |
طلسم خطرناک نوشته شده به رنگ قرمز |
|||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
|||
الفبای یونانی در 900پیش از میلاد با الگوبرداری از الفبای فینقیه ای بوجود آمد. در ابتدا خط یونانی خط بازگشت گاو نام داشت زیرا در ابتدا از چپ به راست نوشته می شد و در خط بعدی از راست به چپ و دوباره از چپ به راست. الگوی آن حرکت گاوی بود که زمینی را شخم میزند. رومی ها به زبان لاتین صحبت می کردند و می نوشتند که ریشه الفباهای مختلف امروزی اروپا است.
|
||||
|
||||
منابع: 500 things to know about THE ANCIENT WORLD - The British Museum Press Daily Life in Ancient Mesopotamia by Karen Rhea Nemet-Nejat |