این محوطه باستانی در 15 كیلومتری جنوب شرقی شهر شوش قرار دارد و در اصل از 14 تپه تشكیل شده كه به دوره ایلامی میانه یعنی 15 قرن پیش از میلاد تعلق دارند. در این منطقه حین عملیات ساختمانی قسمتی از یك دیوار خشتی و طاق آجری نمایان شد و پس از انجام حفاری های علمی، آثار زیادی از دوره ایلامی از دل خاك بیرون آمد. یكی از آرامگاههایی كه حفاری شد به گفته دكتر نگهبان آرامگاه تپتی آهار و ملكه او است. این موضوع در سنگ نوشته ای كه در محوطه آرامگاه بود نوشته شده است. در این آرامگاه حدود بیست و یك اسكلت وجود داشت. پس از هر تدفین در آرامگاه با آجر بسته می شد و در تدفین بعدی دوباره آنرا باز می كردند. به طور كلی در این منطقه گورهای جمعی، مقبره شاهی، تدفین در تابوت، تدفین های ساده در كف خانه و تدفین در گور خمره دیده شده است.
چند سنگ نوشته بزرگ و بیش از هزاران گل نوشته در هفت تپه كشف شده که نشان از رواج كتابت در این دوره تاریخی می دهد. البته اكثر آنها به زبان اكدی بوده اند. مهرهای فراوانی نیز در منطقه كشف شده است. ظروف و پیكرهای سفالی، اشیای فلزی، سردیسهای گلی، تابوت، اندودهای گلی منقوش، اشیای سنگی و اشیای متنوع تزیینی از موارد دیگری هستند كه در هفت تپه كشف شده اند.
|
